The Waste Land
Neem alvast een kijkje
Delen van The Waste Land zijn Engels ondertiteld.
T.S. Eliot schreef in 1922 zijn gedicht ‘The Waste Land’, een paar jaar na de gruwelijkheden van de Eerste Wereldoorlog. Eliot brengt hierin de teloorgang van de beschaving en de uitzichtloosheid van het bestaan op vele manieren tot uitdrukking. Het werd een van de beroemdste gedichten van de 20e Eeuw. Veel schrijvers, literatuurwetenschappers, filosofen en filmmakers hebben zich erdoor laten inspireren (Stephen King, Bob Dylan, David Bowie, Doris Lessing, Nick Cave en Francis Ford Coppola, om er een paar te noemen). De schrijvers Ernest Hemingway, Aldous Huxley, William Faulkner en Graham Greene noemden zichzelf zelfs de ''Wastelanders'.
Nu waagt de Nederlandse documentairem…
Delen van The Waste Land zijn Engels ondertiteld.
T.S. Eliot schreef in 1922 zijn gedicht ‘The Waste Land’, een paar jaar na de gruwelijkheden van de Eerste Wereldoorlog. Eliot brengt hierin de teloorgang van de beschaving en de uitzichtloosheid van het bestaan op vele manieren tot uitdrukking. Het werd een van de beroemdste gedichten van de 20e Eeuw. Veel schrijvers, literatuurwetenschappers, filosofen en filmmakers hebben zich erdoor laten inspireren (Stephen King, Bob Dylan, David Bowie, Doris Lessing, Nick Cave en Francis Ford Coppola, om er een paar te noemen). De schrijvers Ernest Hemingway, Aldous Huxley, William Faulkner en Graham Greene noemden zichzelf zelfs de ''Wastelanders'.
Nu waagt de Nederlandse documentairemaker Chris Teerink zich aan zijn interpretatie van het beroemde gedicht. Geen gemakkelijke opgave. “Het is zo’n universeel en tijdloos gedicht dat het over alles gaat: het is zó diep dat je er alles in kan stoppen en er altijd een verbintenis is met het heden”, volgens Heerink. Geschreven in een tijd van crisis en onzekerheid, resoneert 'The Waste Land' met de uitdagingen van onze eigen tijd, zoals klimaatverandering, politieke instabiliteit en de zoektocht naar nieuwe betekenis in een snel veranderende wereld. We zien hoe het vooruitgangsdenken letterlijk stokt aan de grenzen van onze maatschappij. ''The Waste Land' is overal en voert je van het grootstedelijke Londen naar het niemandsland in de Mojavewoestijn, en van het Italië van Ilja Leonard Pfeijffer langs de Poolse grens, tot aan Indië toe.
Mocht het thema al een uitdaging zijn, de docu bestaat ook nog eens voor 98% uit foto’s - The Waste Land zit tussen documentaire, fotofilm en beeldgedicht in. Het is een documentaire omdat experts het gedicht duiden, een fotofilm om overduidelijke redenen en een beeldgedicht omdat het de poëtische wereld van T.S. Eliot tot leven probeert te brengen. Teerink wilde een film maken met stilstaande beelden, en niet met bewegende beelden om wat we zien nog indringender op ons in te laten werken. De prachtige soundtrack is van de Arnhemse muzikant Blaudzun.