Neem alvast een kijkje

Diktaş verwijst met haar intense, rauwe dans naar de ontberingen die het Koerdische volk moet doorstaan.

We vieren, vechten, laten ons meevoeren en tegenhouden. We komen op, we geven door, we zijn bewust, onbewust, terwijl we het gevaar altijd in het vizier hebben en houden. De onderdrukten, verpakt in een lichaam. Wat als je elke dag wordt uitgeroeid, geëxecuteerd en onderdrukt? Hoe ziet iets eruit dat altijd in overlevingsmodus is?

Onder begeleiding van de Dahul, verpakt in het drumritme van de Koerdische bewegingstaal voert Melisa een oneindig gevecht. Als een ontembaar wezen in een bloemetjesjurk. Meeslepend, veerkrachtig de onderdrukking de baas.

Wanneer

Locatie